Leon van Gelder

Van Gelder, opgegroeid in een Joods Amsterdams arbeidersgezin, behaalde in 1931 een onderwijzersakte. Terwijl hij als jood tijdens de Duitse bezetting ondergedoken zat, studeerde hij pedagogiek en psychologie. In 1953 promoveerde hij in Amsterdam op een orthopedagogisch onderwerp. Na een functie als directeur van het Algemeen Pedagogisch Centrum begon hij in 1964 als hoogleraar in Groningen. In zijn inaugurele rede zette hij zijn visie op de verhouding onderzoek en praktijk uiteen en nam een voorschot op wat zou uitgroeien tot de interdisciplinaire onderwijskunde. Van Gelder hield zich als hoogleraar bezig met tal van thema’s, waaronder onderwijstechnologie – bijvoorbeeld de onderwijsmachine. Landelijke bekendheid kreeg hij vanwege zijn in de middenschool vervatte gelijke kansen pleidooi. De toenmalige Groninger middenschool draagt nog steeds zijn naam. Onderwijzers kennen hem vanwege het model Didactische Analyse, dat ook nu nog navolging vindt. Hij ontving in 1979 een eredoctoraat van de Rijksuniversiteit Gent. In 1981 ging hij met emeritaat. Een maand later overleed hij.