dr. B. (Berber) Hagedoorn

Als media- en cultuurwetenschapper ben ik gefascineerd door de verbeeldingskracht van beeld en geluid in het hedendaagse medialandschap. Mijn onderzoek draait om twee onderzoekslijnen. Ten eerste, de ontwikkeling van schermcultuur – in het bijzonder televisie en crossmedia storytelling – in binnen- en buitenland.  Ik onderzoek de rol van televisie als verhalenverteller (bijvoorbeeld als “geschiedenisleraar”), en hoe deze rol in het digitale tijdperk op verschillende platforms en schermen wordt versterkt. In de brede zin bestudeer ik creatieve praktijken en interpretatieve processen van televisie en (audiovisuele) crossmedia. Op dit moment zijn meer mensen, data, platformen en tools dan ooit tevoren betrokken bij processen van betekenisgeving. Deze representaties weerspiegelen nationale en mondiale identiteiten en culturen, en potentiële strategieën voor inclusie of empowerment. Dit onderzoek draagt deels bij ​​aan een aspect waar huidige mediageneraties mee worstelen, namelijk nader begrip en bewustzijn van transparantie, selectie en bias in hedendaagse mediacontexten.

Mijn onderzoek draait vervolgens om de tweede onderzoekslijn: hoe audiovisueel cultureel geheugen in Europa wordt gedeeld, weergegeven en geïnstrumentaliseerd (online en offline). Om nader inzicht te geven in de relatie tussen audiovisueel cultureel geheugen en digitale technologieën, bestudeer ik productieculturen (televisie, crossmedia) sinds de rappe ontwikkeling van digitale technologieën, audiovisuele archiefpraktijken en nieuwe manieren om te begrijpen wat als een archief kan gelden: van YouTube vlogs tot mobiele applicaties als nieuwe vormen van dataverzameling en -opslag, en hedendaagse fenomenen die niet direct als een archief worden beschouwd (het menselijk lichaam, stedelijke en natuurlijke omgevingen, artistieke objecten en tentoonstellingen) die worden gemedieerd met behulp van nieuwe technologieën. Door een conceptuele brug te slaan tussen het werken met audiovisuele bronnen en archieven, media, en cultuur geheugen – en de motivaties achter de creatie, innovatie en verspreiding van audiovisuele media te bestuderen (bijvoorbeeld door middel van productiestudies, gebruikersstudies, tekstuele analyse en platformanalyse) – probeer ik de nieuwe politieke en maatschappelijke relevantie van deze praktijken voor samenlevingen van vandaag te begrijpen.

Daarom organiseer ik samenwerking in grootschalige Nederlandse en Europese best practice-projecten op het gebied van digitaal audiovisueel erfgoed en culturele geheugen, evenals samenwerking voor Europees onderzoek en onderwijs naar de geschiedenis en de toekomst van televisie als een vertelpraktijk op meerdere platforms.