Meaning and oneness: a Burrellian reading of Ṭabāṭabāʾī’s approach to religious language

Betekenis en eenheid

In zijn PhD dissertatie levert Javad Taheri een gedetailleerde studie van de godsdienstfilosofie van ʿAllāmih Siyyid Muḥammad Ḥusiyn-i Ṭabāṭabāʾī, een belangrijke denker in de filosofische traditie van de shia. De dissertatie van Taheri gaat in het bijzonder over zijn theorie van religieuze taal. Taheri benadert Ṭabāṭabāʾī’s werk via David Burrells neo-Wittgensteinianisme en schenkt veel aandacht aan Ṭabāṭabāʾī’s principe van ‘centrale betekenis’.

Dit laatste biedt Ṭabāṭabāʾī de mogelijkheid om over God op een ‘analogische’ manier te spreken. Daardoor kan Ṭabāṭabāʾī twee  aspecten van God bij elkaar houden, enerzijds zijn onkenbaarheid en transcendentie en anderzijds zijn verbinding met het rijk van de schepping.

Proefschrift: https://hdl.handle.net/11370/07cb460a-cc0c-494d-8a60-fd29349164c0