Flavius Josephus’ self-characterization in first-century Rome
| Promotie: | Dhr. J.E. (Eelco) Glas |
| Wanneer: | 02 november 2020 |
| Aanvang: | 11:00 |
| Promotors: | prof. dr. S.N. (Steve) Mason, F.L. (Lautaro) Roig Lanzillotta, Prof |
| Waar: | Academiegebouw RUG |
| Faculteit: | Religie, Cultuur en Maatschappij |
Het doel van de autobiografische secties in Flavius Josephus’ De Joodse Oorlog
Eelco Glas heeft voor zijn promotie onderzoek gedaan naar DeJoodse Oorlog, een geschiedenis over de Joodse opstand tegen Rome van 66–70 n.C. en één van de meest invloedrijke niet-Bijbelse teksten in de geschiedenis van de westerse beschaving. Een opvallend kenmerk van dit werk is de belangrijke rol die de Joodse historicus Flavius Josephus, de auteur, toeschrijft aan zijn eigen personage.
Tot voor kort bestudeerden onderzoekers de autobiografische secties in dit werk voornamelijk om Josephus’ leven en gedachtegoed te reconstrueren. Zijn omstreden levensverhaal - met name zijn beslissing om zich op basis van zijn interpretatie van zijn eigen droom over te geven aan de Romeinen en zijn lot aan de nieuwe keizers te verbinden in plaats van zelfmoord te plegen - heeft zowel binnen als buiten de wetenschap geresulteerd in sterke vooroordelen over deze Joodse historicus en de intellectuele kwaliteiten van zijn werk. Veel wetenschappers nemen op basis van Josephus’ claims aan dat Josephus zo uitgebreid over zijn eigen daden schreef als reactie op beschuldigingen van zijn landgenoten. Glas breekt met deze tendens en biedt de eerste systematische literaire analyse van Josephus’ zelfkarakterisering in de Joodse Oorlog. De belangrijkste vraag die hij beantwoordt is hoe Josephus’ beschrijving van zijn eigen personage kan worden uitgelegd in de context van de Joodse Oorlog als een werk geschreven in het Grieks voor een publiek in Rome.
Glas concludeert dat Josephus zijn autobiografische verhaal overeenkomstig de Grieks-Romeinse literaire conventies van zijn tijd schreef. Hij schreef zijn verhaal zo op dat het zijn eigen doelen in Rome diende en deed dat bovendien zeer zorgvuldig. Daarmee werpt deze studie nieuw licht op deze Joodse historicus en de literaire kwaliteiten en de doelen van zijn werk. Dit onderzoek kan bovendien als vertrekpunt dienen voor nieuw historisch onderzoek naar het leven van Josephus en zijn positie als Joods intellectueel in Rome.