1200- 700 v. Chr.

Of er enige historische waarheid achter de Trojaanse oorlog schuilt, blijft een open vraag. Veel geleerden denken dat het verhaal een historische kern bevat, maar dit kan ook eenvoudig betekenen dat de homerische verhalen een mengeling zijn van verschillende verhalen over belegeringen en expedities door Myceense Grieken in de bronstijd. Iedereen die van mening is dat de verhalen over de Trojaanse oorlog zijn gebaseerd op een specifiek historisch conflict, dateert dat conflict doorgaans in de twaalfde of elfde eeuw v. Chr., waarbij vaak de voorkeur wordt gegeven aan de door Erastothenes opgegeven data, 1194–1184 v. Chr. Deze data komen ongeveer overeen met archeologische aanwijzingen voor een brand die Troje VII in de as legde en voor de ineenstorting ervan in de late bronstijd. Zowel de homerische epen als de epische cyclus vinden hun oorsprong in de orale traditie. Ook na de totstandkoming van de Ilias, de Odyssee en de cyclische epen werden de mythes van de Trojaanse oorlog mondeling overgedragen in verschillende poëziegenres en door middel van het vertellen van verhalen in een niet-poëtische vorm. Gebeurtenissen en bijzonderheden van het verhaal die pas bij latere schrijvers worden aangetroffen, zijn wellicht door middel van de orale traditie overgedragen en zijn wellicht even oud als de homerische gedichten. Een andere drager van mythes van de Trojaanse oorlog was beeldende kunst, zoals vaasschilderingen. Naarmate er schriftsystemen werden ontwikkeld en steeds meer mensen konden lezen en schrijven, werden deze orale tradities in de loop der eeuwen op schrift gesteld, waardoor ze voor toekomstige generaties behouden bleven en verder verspreid en vertaald konden worden.