Voor de master Neerlandistiek zocht ik een leuke en interessante stage. Dat bleek niet mee te vallen. Goede plekken zijn snel vergeven, en de stage heeft een beperkte omvang in het programma. Omdat ik ook nog een scriptie schrijf, kon ik niet op alle aangeboden stages reageren. Veel bedrijven zoeken een stagiair die fulltime, meerdere maanden kan komen, en dat kon ik niet bieden. Wat volgde, waren afwijzingen. Niet veel later besloot ik niet langer te wachten tot er een geschikte stagevacature voorbij kwam. In plaats daarvan stuurde ik open sollicitaties naar organisaties die mij interessant leken. Zo kwam ik bij een organisatie terecht die huist in het centrum van de stad: het Poëziepaleis!

Een perfecte match?

Het Poëziepaleis is een stichting die allerlei projecten rondom poëzie organiseert. Hun grootste projecten zijn de dichtwedstrijden voor kinderen en jongeren: Kinderen & Poëzie en Doe Maar Dicht Maar. Daarnaast verzorgen ze lesmateriaal, workshops, en organiseren ze elk jaar de verkiezing voor de Groningse Kinderdichter. Toen ik het Poëziepaleis tegenkwam na wat Googlen, dacht ik: dit is echt iets voor mij. Ik wil namelijk na de master Neerlandistiek nog naar de lerarenopleiding, vond tijdens de studie literatuur altijd al het leukste onderdeel, en dit was ook nog eens mooi dichtbij! Ik besloot een vrijblijvende mail te sturen, waarin ik aangaf geïnteresseerd te zijn in de organisatie. Tot mijn verrassing werd er meteen geantwoord dat ik op gesprek kon komen, om te kijken of het klikte.

De dagen op het paleis (/kantoor) 

Het klikte gelukkig, en in februari ben ik officieel begonnen als stagiair. Ik viel met mijn neus in de boter, want van beide dichtwedstrijden was net de inleverdeadline geweest. Je hebt geen idee hoeveel gedichten er worden ingestuurd: wel meer dan 5000! Al deze gedichten worden twee keer gelezen, met hulp van een ploeg vrijwilligers. Alles wat goed genoeg is, gaat naar de officiële jury. Dat zijn er ‘maar’ zo’n 250 voor de basisschool, en ook ongeveer 250 voor de middelbare school. In de volgende fase van de dichtwedstrijden gaan we bezig met het redigeren van de gedichten en het redactiewerk voor de gedrukte bundels die er gaan komen. Dit is helemaal nieuw voor mij, dus ik ben erg benieuwd hoe dit gaat bevallen. Tegelijkertijd ben ik ook bezig met het herzien van bestaand lesmateriaal, en het maken van geheel nieuw materiaal.

Emotie onder woorden gebracht

Zelf heb ik ook meegewerkt aan de beoordeling van de gedichten. Het was erg mooi om op deze manier duidelijk te zien wat kinderen van verschillende leeftijden bezighoudt. De thema’s op de basisschool variëren van oma’s en huisdieren tot ouders die in scheiding liggen. Kinderen weten gevoelens in eenvoudige, duidelijke taal te vangen. Juist dat raakt me vaak: er is niet veel nodig om het verdriet rondom een oma die je hebt verloren op te roepen. Een van mijn favoriete zinnen kwam uit een gedicht van een kind uit groep 4, dat gaat over een overleden oma: ‘In een klein hoekje van mijn hart dacht ik altijd aan haar / Van begin tot eind.’ Een thema dat al veel vaker is uitgewerkt, wordt toch nieuw en fris op papier gezet. Soms is een gedicht juist heel positief, zoals een middelbare scholier die schreef: ‘ik ben de honden / na een winterochtend / ik ben een regendag / middenin de zomer’. Het is duidelijk dat kinderen heel goed in staat zijn om de essentie van een emotie te vangen en die onder woorden te brengen. Ik vond heel bijzonder om te lezen. 

Juryoverleg

Van tevoren had ik geen flauw idee hoeveel werk er in alleen al de voorbereidingen van de dichtwedstrijden gaat zitten. Doordat kinderen van de basisschool vaak handgeschreven werk inleveren, kost het veel tijd om de gedichten die geselecteerd zijn te digitaliseren. Ik heb alles verzameld wat in de boeken voor de jury moest komen, regelde allerlei administratieve zaken die erbij komen kijken, en was aanwezig bij de juryoverleggen. Ook dat was leuk en leerzaam: dan zit je op woensdagochtend zomaar in een overleg met ‘echte’ schrijvers. Met name hun beoordelingen vond ik interessant, want: waar let zo’n jury op? Wat vinden mensen uit het literaire veld goede literatuur? Hoe leest iedereen hetzelfde gedicht toch totaal anders? Dat soort vragen werden beantwoord tijdens het overleg. 

Initiatief wordt beloond

Tijdens mijn stage krijg ik alle ruimte om zelf initiatief te nemen en te bekijken hoe ik deze stage zélf het liefst inricht. Ik bedenk bijvoorbeeld zelf waar het materiaal dat ik maak over gaat. Het blijkt maar weer dat initiatief nemen wordt beloond. Ook al is het soms handig om te leunen op het bestaande, het is ook goed om het buiten de gebaande paden te zoeken. Naast de vijftig soorten thee op kantoor en de gezelligheid, heeft deze stage me al veel gebracht!