Nederlandse favoriet

Hinke van Minnen studeert Neerlandistiek (Ma) en tipt:

Ik ben er niet (2020) - Lize Spit

De Brusselse hoofdpersoon Leo (níét Leonie) heeft al lang een relatie met haar vriend Simon. Ze hebben niet veel meer nodig dan elkaar, en hebben ook niemand anders behalve elkaar. Op het disfunctionele af zijn ze gericht op alleen elkaar en hun kat. Het gaat niet goed met Simon: op een nacht komt hij thuis en lijkt alles anders. Simon lijdt aan psychoses en een bipolaire stoornis. Hij is achterdochtig, angstig en onvoorspelbaar. Hij wordt opgenomen, Leo bezoekt hem elke dag. Zij vertelt niemand iets over de hele situatie, zelfs haar enige vriendin en collega Lotte niet. Na zeven weken mag Simon weer naar huis, maar zijn problemen zijn totaal niet opgelost. Verbonden door hun moeilijke jeugd blijft Leo tot het bittere eind bij hem…

Het boek las ik vlak nadat het uitkwam voor het eerst. Hoewel het een dik boek is, lukte het me haast niet om het weg te leggen. Ik was erg onder de indruk van de beklemmende sfeer die het boek oproept. Zowel met Leo als met Simon leefde ik mee. Simon zit vast in zijn eigen hoofd, je ziet hem afglijden, maar je kan er niks aan doen. Het boek is geschreven vanuit Leo, waardoor je helemaal begrijpt waarom zij niks doet aan het gedrag van Simon en hem blijft ondersteunen. Je leest hoe ongelukkig en wanhopig ze is, maar je ziet ook hoe ze meedoet met Simons angsten. Zo is hij continu bang om afgeluisterd te worden en van zijn ideeën te worden bestolen. Leo gaat er maar in mee, en laat zich door hem inwikkelen in folie. Gecombineerd met de twee tijdlijnen die naar elkaar toelopen, is het een rauw, filmisch, wanhopig boek dat dwars door je ziel snijdt.