'Van koffie met collega’s naar computerende kluizenaar'

Er kwam een abrupt einde aan de experimentele wetenschap van de Faculty of Science & Engineering toen een pandemie ons land betrad zonder eerst netjes op de deur te kloppen. De faculteit ligt er verlaten bij, maar Groningse wetenschappers zitten niet stil. Hoe zij nog altijd hun onderzoeken voortzetten? Tweedejaars PhD student Melanie König deelt haar ervaringen met ons.

Wetenschappers die gedurende hun carrière nooit een pipet, erlenmeyer of petrischaal aanraken? Ze bestaan! Melanie König (29) is zo’n wetenschapper, wiens meest gebruikte gereedschap de computer is. König werkt in de Moleculaire Dynamica groep, die computersimulaties gebruikt om de interactie tussen verschillende atomen en moleculen te onderzoeken. Ook is zij onderdeel van het BaSyC consortium: een nationaal onderzoeksprogramma met als ultiem doel het bouwen van een kunstmatige cel. Ze legt uit: 'Binnen BaSyC focus ik me met name op het bestuderen van de celdeling. Hoe krijgt een levende cel het voor elkaar om zich te splitsen in twee levende cellen?'

Als theoretisch wetenschapper heb je het goed getroffen in tijden van corona. König heeft vanuit huis toegang tot alle systemen die ze nodig heeft, waardoor haar onderzoek nauwelijks vertraging oploopt. ‘Ik heb heel veel geluk wat dat betreft. Toen ik in Groningen kwam werken heb ik gelijk gezorgd voor een verbinding tussen mijn computer thuis en het supersnelle computercluster van mijn werk. Sommige van de simulaties die ik doe duren dagen of zelfs weken. Ik moet buiten kantooruren kunnen controleren of de boel nog loopt. Met maar een of twee extra handelingen kan ik inloggen op de computerclusters van de universiteit en de nationale supercomputers.'

Hoewel thuiswerken voor König makkelijker is dan voor de meeste promovendi hoopt ze toch dat de wereld gauw terug gaat naar normaal. ‘Ik vind het moeilijk om grip te houden op mijn werkuren vanuit huis. Soms werk ik meer dan ik zou moeten, soms minder. Doordat ik mijn uren niet exact bijhoud ervaar ik een zekere druk. Bereik ik wel genoeg? Op kantoor heb ik hier een stuk minder last van.’

Als echt mensenmens vindt König het bovendien lastig om de hele dag alleen te zijn: ‘Ik mis het sociale aspect van mijn werk enorm. Of het nu een werkoverleg of een koffiepauze is, onder de mensen zijn geeft me het gevoel dat ik meer doe dan tegen mijn computerscherm geplakt tussen vier muren zitten. Normaal gesproken ben ik met een paar stappen in het kantoor naast het mijne om even een praatje te maken of om te vragen om hulp of input. Die kleine momenten van collega’s zijn vaak de lichtpuntjes van mijn dag.’

Gelukkig hoeft König het niet helemaal zonder haar geliefde collega’s te stellen; ze heeft met een aantal van hen kunnen afspreken in het park voor een wandeling. Ze grijnst: ‘Ik ben niet zo gek op hardlopen en dat soort dingen, dus wandelen met collega’s is voor mij een goede manier om gezond te blijven. Eerlijk gezegd mis ik het zelfs om op de fiets naar mijn werk te gaan.’ Sinds kort heeft König haar collega’s ook weer in hun natuurlijke habitat kunnen ontmoeten, want de onderzoekers van de Faculty of Science and Engineering mogen langzaam maar zeker weer aan het werk. In shifts, wel te verstaan. ‘Het voelt fantastisch om terug te zijn, al werk ik nog steeds vooral thuis. Hopelijk kan ik binnenkort weer iedere dag op de fiets naar kantoor.’

Meer weten over het onderzoek van König? Zij en haar collega's publiceerden kortgeleden een artikel in Nature Protocols. Hierover verscheen al eerder een nieuwsbericht op de Science LinX website.

Tekst: Kaila Ronde