Argumentation and disagreement

Argumentatie en verschil van mening, een pluralistische benadering

In het dagelijks leven en in de publieke sfeer zien we hardnekkige meningsverschillen die niet opgelost of zelfs maar te boven gekomen kunnen worden. We kunnen ze hardnekkige meningsverschillen noemen. De hoofdvraag van het proefschrift van Diego Castro Amenabar is "Wat kunnen de partijen doen om meningsverschillen met redelijke middelen te boven te komen, vooral als meningsverschillen hardnekkig zijn?” Castro Amenabar beargumenteert dat de meest redelijke manier om met onenigheid om te gaan, is door gebruik te maken van argumentatie, waarbij argumentatie pluralistisch wordt benaderd.

Volgens deze pluralistische benadering hoeft het rationeel overtuigen niet het enige doel van argumentatie zijn, omdat het zelden slaagt, met name in het geval van hardnekkige onenigheid. Daarom houdt een pluralistische benadering van argumentatie in: a) Dat de partijen hun meningsverschillen te boven kunnen komen met andere redelijke middelen dan het overtuigen - zoals beraadslaging, onderhandeling en schikking; b) Dat als die middelen draaien om het presenteren van redenen, we ze moeten beschouwen als  argumentatie; c) Dat soms overtuigen nodig is, maar dat zelfs dan, als de context van de dialoog suboptimaal is, zoals in het geval van een hardnekkig meningverschil, we een algemene of niet-specifieke normatieve benadering nodig hebben om de bijdragen van de partijen te beoordelen; d) Dat wanneer drogredenen worden begaan, de juiste reactie daarop zal afhangen van bepaalde omstandigheden van de dialoog, rekening houdend met het doel om meningsverschillen redelijkerwijs te boven te komen; e) Dat om meningsverschillen te boven te komen, de partijen wellicht tussen verschillende dialoogtypes moeten wisselen, en dat die wisselingen hun eigen specifieke voorwaarden hebben.

Proefschrift: http://hdl.handle.net/11370/28054a55-b48c-4dfe-831e-eced54318498