Partijgeschiedenis

In 1995 leidde een conflict binnen het AOV tot royement van drie Tweede Kamerleden, fractievoorzitter H.M. Nijpels-Hezemans, L.E.C. Boogaard en E.G. Aiking-van Wageningen, evenals het Eerste Kamerlid J. Hendriks en de meerderheid van het hoofdbestuur. De geroyeerde AOV-leden stichtten op 23 augustus 1995 een nieuwe partij, Senioren 2000. A. Turkenburg werd voorzitter, senator Hendriks vice-voorzitter.

De partijorganisatie werd langzaam opgebouwd. In november werd de eerste provinciale afdeling gevormd in Groningen. In dezelfde maand besloot de AOV-afdeling van Overijssel zich in meerderheid aan te sluiten bij Senioren 2000; ook het Statenlid in Overijssel, G. Bos, ging hierin mee. In 1997 werd in Limburg een provinciale afdeling van Senioren 2000 opgericht. De nieuwe partij richtte voorts een Stichting Scholing en Vorming van Senioren 2000 op en een Wetenschappelijk Instituut van Senioren 2000, dat onderzoek zou gaan doen naar de financiering van de AOW in de toekomst. Bovendien stelde men een ombudsman aan, J. Heijnen, die ouderen advies zou geven over problemen met AOW, huursubsidie en dergelijke.

In februari 1997 verscheen het beginselprogram van Senioren 2000, getiteld ‘Senioren, waardig en gelijkwaardig’. In dit beknopte program stelde de partij de behartiging van de belangen van senioren voorop, maar zag zichzelf ook als onderdeel van een nieuwe politieke stroming 'die beoogt te streven naar menselijke maat' en naar een 'overheid op afstand'.

In de Tweede Kamer moesten de leden van Senioren 2000 zich 'Groep Nijpels' noemen, terwijl C.S. Van Wingerden en W.J. Verkerk nu weer de officiële fractie van het AOV vormden. Op 1 september 1996 verliet Boogaard om gezondheidsredenen de Kamer. Hij werd opgevolgd door R.A. Meyer, beleidsmedewerker van de fractie en penningmeester van de partij.

Gesprekken over samenwerking met de Ouderen-Unie 55+ en het AOV leverden in 1996 niets op - vooral door ’oud zeer’ tussen het Verbond en Senioren 2000. In 1996 volgde J.G.A.L. Blommestijn Turkenburg op als partijvoorzitter en voerde een gesprek met de voorzitters van het AOV en de Ouderen-Unie 55+, dat niet tot concrete resultaten leidde. Blommestijn wilde graag verder praten, maar dan zonder voorwaarden vooraf, en dat weigerden de beide andere partijvoorzitters. De verhouding met het AOV bleef gespannen. In oktober 1997 spande Nijpels-Hezemans een kort geding aan tegen het AOV-kamerlid Van Wingerden, die haar ervan beschuldigd had kasgeld van het AOV verduisterd en loonbelasting voor medewerkers van de AOV-fractie niet betaald te hebben. De rechter in Den Bosch stelde haar in het gelijk en veroordeelde Van Wingerden tot rectificatie en een schadevergoeding van 2.500 gulden.

Nadat besprekingen met AOV en Unie 55+ waren gestrand, besloot Senioren 2000 zelfstandig de Tweede Kamerverkiezingen van 1998 in te gaan. De partij hield op 14 juni 1997 een congres in Amersfoort, waar Nijpels werd aangewezen als lijsttrekker. Voorts werden nieuwe statuten, een huishoudelijk reglement en een verkiezingsprogramma vastgesteld. Het programma, getiteld ‘Bouwstenen voor de 21e eeuw’, bevatte eisen als een welvaartsvaste AOW, erkenning van ouderen als derde partners in overlegorganen van werkgevers en werknemers, raamwetgeving voor euthanasie en beperking van het aantal ministeries. De ledenvergadering stelde op 7 februari 1998 de hele kandidatenlijst vast. Het Tweede-Kamerlid Meyer kwam op de tweede plaats te staan, de fractiemedewerker E. van den Berg op de derde. Het derde lid van de Groep-Nijpels, Aiking-van Wageningen, had zich niet meer verkiesbaar gesteld. Nijpels voerde in april 1998 campagne langs de Spaanse kust, om de kiezers die zich daar hadden teruggetrokken op te roepen toch (per post) hun stem uit te brengen. Senioren 2000 legde in de campagne de nadruk op inkomenszekerheid en verbetering van de gezondheidszorg, in het bijzonder in ziekenhuizen en verpleegtehuizen.

Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 1998 won Senioren 2000 zetels in Heumen (Gelderland), Breukelen en Nieuwegein. Bij de kamerverkiezingen enkele maanden later haalde de partij echter slechts 0,4% van de stemmen, en dus geen zetel. Op 19 mei maakte haar enige senator, Hendriks, tevens vice-voorzitter van de partij, bekend dat hij al op 1 maart lid was geworden van het CDA.

Bij de Statenverkiezingen van 1999 werkte Senioren 2000 samen met AOV en/of Unie 55+ , waarbij in Flevoland en Noord-Brabant één en in Noord-Holland twee zetels behaald werden.  

In 2001 ging Senioren 2000 op in de nieuwe Verenigde Senioren Partij (VSP).