Partijgeschiedenis

Op 4 januari 1994 werd in Amsterdam het Patriottisch Democratisch Appel opgericht door ondernemer Gijs Sablerolle. Bij de Tweede Kamerverkiezingen van 1994 haalde de partij krap 5000 stemmen (0,05%), te weinig voor een zetel. Vaderlandsliefde en burgerzin waren de belangrijkste waarden voor de partij.

In een beknopt verkiezingsprogramma, ‘Ideologisch manifest’ genoemd, richtte het PDA zich in de eerste plaats op behoud van de Nederlandse cultuur en identiteit, die door ‘grootscheepse binnenstroming van vreemde culturen’ in gevaar kwam. De partij eiste onder andere instelling van een immigratiestop en een actief remigratiebeleid gericht op werkloze immigranten. Verder wilde men het bedrijfsleven meer ruimte bieden, regelgeving verminderen en de staatsschuld terugdringen, onder meer door strengere controle op uitkeringen en beperking van de kinderbijslag. De partij wilde echter niet bezuinigen op gezondheidszorg en AOW. Voorts pleitte ze voor strengere straffen voor criminelen en invoering van een referendum.

De partij telde in 1994 slechts vier leden, die alle vier ook op de kandidatenlijst stonden.

In 1995 behaalde het PDA bij de Provinciale Statenverkiezingen in Zuid-Holland onder leiding van A. Vlielander ruim 1400 stemmen (0,02%), te weinig voor een zetel. Vlielander werd door een medewerker van het Anti-discriminatiebureau Schiedam beticht van racisme, op grond van folders die hij verspreid had. Na 1995 staakte het PDA zijn activiteiten.