New identity management models and their impact on privacy and security

Identiteitsbeheer: vloek of zegen?

Om te komen tot effectief identificatiebeleid is het belangrijk dat een maatschappij het juiste Identity Management-systeem (IdM) kiest. Een verkeerd gebruikt systeem kan namelijk de tweedeling in een maatschappij vergroten, terwijl een goed systeem groepen juist dichter bij elkaar kan brengen. Dat concludeert Ketan Modh naar aanleiding van zijn promotieonderzoek.

Systemen voor identiteitsbeheer (Identity Management - IdM) worden door regeringen wereldwijd met rasse schreden ontwikkeld. (Inter)nationale overheidsinstellingen zien ze als een panacee voor de vele kwalen die samenlevingen teisteren - door de inclusie van historisch gemarginaliseerde gemeenschappen te vergroten, de geplande ontwikkeling van de samenleving te verbeteren, de veiligheid te verhogen, en sociale uitkeringen, diensten en subsidies effectief te verdelen. Lijnrecht hiertegenover staan mensenrechtenactivisten en onderzoekers die dergelijke systemen zien als autoritaire inbreuken op fundamentele mensenrechten en vrijheden door regeringen wier werkelijke doel de bewerkstelliging van onontkoombare bewakingssystemen is.

Een Identity Management (IdM)-systeem heeft twee functies, zo stelt Modh: het onderscheidt een deel van de maatschappij (bijvoorbeeld een persoon of een groep personen) van een ander deel, en communiceert vervolgens het verschil. Verschillende maatschappijen hebben verschillende soorten IdM-systemen nodig. Op zijn beurt kan een dergelijk systeem ook de structuur van een maatschappij bevestigen of veranderen.   De (positieve of afwijzende) houding van een individu ten opzichte van ID-kaarten en -nummers is duidelijk gerelateerd aan het vertrouwen in de staat en verschillen in culturele waarden en individuele overtuigingen (maatschappijcynisme), stelt Modh. Voorstanders van ID-kaarten en -nummers hechten vaak meer waarde aan collectieve belangen, terwijl tegenstanders vaker aanhangers zijn van individuele belangen (zoals openstaan voor verandering en zelfverbetering). Voorstanders hebben vaak meer vertrouwen in de staat.

Dit proefschrift biedt een multidisciplinair, theoretisch, model voor het begrijpen van IdM-systemen: het Passend Toegangsmodel (Appropriate Access Model (AAM)). Rekening houdend met de geschiedenis, wetten, technologie en cultuur rond IdM-systemen, worden de hierboven samengevatte zienswijzen complementair in plaats van tegenstrijdig. Volgens een systeemtheoretische benadering geeft het AAM concrete aanbevelingen voor de implementatie van op maat gemaakte nationale IdM-systemen en voor de analyse van bestaande systemen in de verschillende stadia van hun levenscyclus. Het AAM is gebaseerd op het verwachte doel van het systeem, de wijze waarop een bepaalde samenleving is georganiseerd, en het niveau van zekerheid dat van dergelijke systemen wordt verlangd. Het model erkent ook de impact van houdingen ten aanzien van IdM-systemen die gebaseerd zijn op culturele waarden, individuele overtuigingen en vertrouwen in de overheid. Deze aanbevelingen zijn gericht tot: (1) beleidsmakers die een IdM-systeem ontwerpen; en (2) wetenschappers en ambtenaren die een ex-ante of ex-post evaluatie van een IdM-systeem uitvoeren op basis van geschiktheid, prestaties, en impact op de samenleving.

Proefschrift: http://hdl.handle.net/11370/39b85feb-9038-4da1-9df7-6af053b102b9