The right of victims of international crimes to reparations in the aftermath of the 1994 genocide against the Tutsi in Rwanda

Geen kant en klare oplossing bij compensatie Rwandese genocide

Yves Sezirahiga heeft voor zijn promotie geanalyseerd hoe de regering van Rwanda om is gegaan met de schade die is toegebracht aan de slachtoffers van de genocide tegen de Tutsi's in 1994 in Rwanda. Hij concludeert dat een positief of negatief antwoord op de vraag of slachtoffers van de genocide tegen de Tutsi’s hun recht op herstelbetalingen volledig hebben gematerialiseerd geen recht zou doen aan het feit dat het concept van herstelbetalingen, zoals ontwikkeld binnen het internationale recht en zoals besproken in zijn onderzoek, te veel verwachtingen oproept waaraan niet kan worden voldaan en die, tot op zeker hoogte, onmogelijk kunnen worden gerealiseerd in postconflictsamenlevingen zoals Rwanda.

Sezirahiga stelt ook dat de maatregelen die de regering van Rwanda heeft genomen om de gevolgen van de genocide tegen de Tutsi's aan te pakken, buiten individuele compensatie voor morele en lichamelijke schade, wel degelijk passen binnen de reikwijdte van de maatregelen van teruggave, rehabilitatie en genoegdoening, zoals bepaald in het internationale recht. De Rwandese situatie heeft ons vooral geleerd dat er geen kant-en-klare oplossing bestaat voor postconflictsituaties en dat herstelbetalingen moeten worden afgestemd op de specifieke behoeften van de samenleving in een dergelijke situatie.

Sezirahiga geeft in zijn proefschrift een uitgebreide analyse van verschillende Rwandese juridische en niet-juridische reacties op de schade die de slachtoffers van de genocide tegen de Tutsi's hebben geleden, en onderzoekt deze in het licht van de internationale normen inzake herstelbetalingen aan slachtoffers. Het TARR-model bood een belangrijk analytisch kader, terwijl de Grondbeginselen en Richtlijnen van de VN inzake het recht op herstel en schadeloosstelling een belangrijke maatstaf voor dit onderzoek vormden. Sezirahiga gaat uit van het recht van de slachtoffers van de ernstigste internationale misdaden op herstelbetalingen en legt de praktische uitdagingen en tekortkomingen bloot waarmee de toepassing van de geïnternationaliseerde mensenrechtennormen inzake het recht van slachtoffers op herstelbetalingen in gevallen van massale schendingen van de mensenrechten wordt geconfronteerd.

Proefschrift: http://hdl.handle.net/11370/08e22ae5-ff0a-4d7b-ae58-2d0b781d8830