Kastelen, Kruisvaarders en nog meer stenen...

Bekijk meer foto's van de reis!

29 okt, 19:47

Na weer een heerlijke nacht in ons oprecht-socialistische centerparks paradijs, trokken wij erop uit om voor de tweede maal Kohav Hayarden te bezoeken. Ditmaal met succes. Kohav is een kasteel, in de twaalfde eeuw gebouwd door Hospitaalridders. De Ottomaanse sultan Saladin heeft het kasteel verschillende keren proberen in te nemen en na vier jaar lukte dat eindelijk. Gelukkig maar, anders hadden wij nu geen ruine om te zien en natuurlijk om te beklimmen! Apekooien op den top!

Wat ook een zeer aangename variatie was in de reeks van academische verhandelingen, was het relaas van Mathilde. Zoals het reislied van gisteravond (dit komt hopelijk nog op de site te staan...) al liet doorschemeren, stond Mathilde zienderogen te genieten van de verbeeldingen die zij schetste van stoere ridders en gespierde schildknapen... Na een avontuurlijke klim om het fort te kunnen verlaten, reed Osama ons behendig naar Nazareth. In deze plaats groeide onder andere een zekere timmermanszoon op a.k.a. Jezus. Over de nieuwerwetse kerk die wij bezochten, waren de meningen sterk verdeeld. Deze kerk van de anunciatie van Maria was gebouwd bovenop een andere kerk, die weer gebouwd was op een Byzantijnse kerk. Jaja, die Nazareners wisten wat stapelen was!

En al had Maria op deze plek haar buik vol gekregen van het geklets van een zeker boodschapper Gods, onze buiken knorden en de falafel ging dan ook letterlijk als warme broodjes over de toonbank. Ons souper werd opgeleukt door een groep Amerikanen, die volgens het opschrift van hun rode petjes zeker wisten dat de falafel die ze zaten te eten, wel eens hun laatste middagmaal kon zijn. Aan hun attitude was dan ook te bemerken dat deze mensen hun plek aan de tafels van het kleine establishment met hun laatste beetje adem probeerden vast te houden.

Na dit maal reed de bus naar Zippori. Wederom een bult stenen, maar wat voor! Prachtige mozaieken waren hier te bewonderen, die aangelegd waren in de klassieke oudheid door kunstzinnige Romeinen die wel een glaasje wijn lustten. Dionysus was dan ook oververtegenwoordigd in deze meesterwerken. Sommigen van ons werd al het schone echter wat te veel en zochten dan ook hun heil in een bevroren verfrissing.

De Thabor berg stond als laatste punt op het het energievretende programma. Hier zou Jezus van gedaante zijn verwisseld en gesproken hebben met Elia en met Mozes. De kerk was al even schitterend versierd als het verhaal deed verwachten. Wat waren wij blij dat de paar apostelen die getuige waren geweest van dit wonder, zich stiekem niet aan hun berepsgeheim hadden gehouden en het voorkomen toch hadden doorverteld.

Wat een enerverende dag! Dat vond vast iedereen, de bus was niet meer gevuld met luidkeelse spreekkoren of orientaalse wijsjes. Neen, een serene rust was waar te nemen. Een rust die we nodig hadden, immers, het grote voetbaltoernooi moest nog gespeeld worden. Wie dit zou winnen is de auteurs niet duidelijk, het toernooi is nog in volle gang. Groetjes, Elske en Marene