Non-relativistic supergravity in three space-time dimensions
| Promotie: | Dhr. T. Zojer |
| Wanneer: | 04 januari 2016 |
| Aanvang: | 11:00 |
| Promotor: | prof. dr. E.A. (Eric A) Bergshoeff |
| Waar: | Academiegebouw RUG |
| Faculteit: | Science and Engineering |
Nieuwe inzichten in relativiteit
Einsteins algemene relativiteitstheorie viert dit jaar zijn honderdste verjaardag. Het verving twee punten van de niet-relativistische Newtoniaanse zwaartekracht: 1) er bestaat een limiterende snelheid, oftewel niets kan sneller gaan dan het licht en 2) de theorie is geldig in willekeurige coördinatensystemen.
Terwijl punt 1) per definitie het verschil tussen relativistische en niet-relativistische theorieën is, kan men zich afvragen of er sprake is van een versie van de Newtoniaanse zwaartekracht die punt 2) mogelijk maakt: een theorie van de niet-relativistische zwaartekracht die invariant is onder algemene coördinaattransformaties.
Inderdaad werd een dergelijke theorie enkele jaren na Einsteins algemene relativiteitstheorie geconstrueerd. Deze theorie, de Newton-Cartan zwaartekracht, vindt toepassingen in modellen van de fysica van de gecondenseerde materie in systemen die niet-relativistische symmetrieën hebben. Verder wordt deze theorie ook gebruikt in generalisaties van het holografisch principe voor niet-relativistische theorieën.
Met dit in gedachten bestudeerde Thomas Zojer Newton-Cartan structuren. Hij beschrijft een nieuwe niet-relativistische limietprocedure die het mogelijk maakt om Newton-Cartan zwaartekracht van de relativistische theorie van Einstein af te leiden.
Daarnaast richtte hij zijn onderzoek op supersymmetrische uitbreidingen van de Newton-Cartan zwaartekracht. Zojer bestudeerde niet-relativistische versies van kosmologische en conforme Newton-Cartan superzwaartekracht theorieën, en hun off-shell formuleringen, in drie dimensies. Tot slot onderzocht hij een niet-relativistische versie van de conforme tensorrekening die Schroedinger tensorrekening heet.
Het promotieonderzoek van Thomas Zojer vond plaats bij de afdeling Hoge-energiefysica van het Van Swinderen Institute, met financiering door de KNAW. Zojer werkt nu als postdoc bij het Centro de Estudios Cientificos, Valdivia, Chili.