Een unieke prestatie. Zo mag de vierde plaats van de voetbalmeiden van Oranje -20 tijdens het WK Voetbal in Costa Rica wel genoemd worden. Marit Auée vertolkte een belangrijke rol in het behalen van de beste vier van de wereld. De studente Bewegingswetenschappen aan de Rijksuniversiteit Groningen was aanvoerder van de succesvolle ploeg en schoot zelfs twee keer raak vanaf de penaltystip.

“Ik kijk positief terug op het WK. Van tevoren hadden we geen hoge verwachtingen,” vertelt Marit als ze, net teruggekeerd uit Costa Rica, terugblikt. “Ze noemden onze poule niet voor niets de poule des doods.” Ga er inderdaad maar aan staan. Met oud-wereldkampioen Japan en drievoudig wereldkampioen de Verenigde Staten trof Nederland in de poule meteen twee titelkandidaten.

Oranje verloor de eerste wedstrijd van Japan, met 1-0. Marit en haar teamgenoten wisten daarna meteen dat het tweede duel, tegen de Verenigde Staten, een heel belangrijke was. “Als we die zouden verliezen, konden we na de poulefase alweer naar huis. We moesten dus volle bak gaan. Het was alles of niets.” Het werd alles want het Nederlands elftal versloeg de VS met maar liefst 3-0, mede dankzij een benutte penalty van Marit. “Daarna kregen we vleugels. We wisten: er zit nu meer in.”

Dankzij de mooie zege op de VS kon Oranje -20 wat meer ontspannen toeleven naar de laatste groepswedstrijd tegen Ghana. Marit: “We hadden een goede uitgangspositie, konden iets vrijer voetballen. En als we zelf als eerste zouden scoren, wisten we dat we dan makkelijker door konden pakken.” Dat gebeurde en leverde opnieuw een ruime zege op: 4-1. Net zoals tegen de VS was Marit trefzeker vanaf de strafschopstip. Het enige smetje was een gele kaart die ze ontving van de scheidsrechter uit Venezuela.

Geschiedenis schrijven

Met het behalen van de kwartfinale, evenaarde Nederland de prestatie van 2018 toen Oranje -20 voor het eerst meedeed aan het WK. Winst op Nigeria betekende dus meteen dat Marit cs. geschiedenis zouden schrijven. “Nigeria was eerste geworden in haar poule met negen punten dus we wisten waar we aan toe waren,” vertelt Marit. “Nigeria leek qua spel een beetje op Ghana. Het was opportunistisch met veel schoten van afstand op doel. Op een bepaald moment keek ik met onze keepster op het beeldscherm in het stadion. Nigeria had 28 schoten en wij 4. We stonden echter wel met 2-0 voor.”

 Nederland slaagde erin de 2-0 voorspring over de streep te trekken en door te stoten naar de halve finale. De ploeg had geschiedenis geschreven, maar toch bleef Marit achter met een kater. “Ik kreeg mijn tweede gele kaart van het toernooi waardoor ik automatisch was geschorst voor de halve finale. Ik mag het eigenlijk niet zeggen, maar beide gele kaarten waren in mijn ogen onterecht. Het was heel pijnlijk. Het voelde alsof ik de ploeg in de steek had gelaten.”

Grote eer

Marit was tijdens het toernooi aanvoerder van Oranje en had dus een belangrijke rol. “Eind juni kwam de bondscoach naar mij toe met de vraag of ik aanvoerder wilde worden. Ik gaf meteen aan dat ik daar open voor stond. Ik zag het als een grote eer waar ik geen nee tegen kon zeggen. Ja, ik voelde zeker verantwoordelijkheid naar het team toe. Ik was het aanspreekpunt tussen de staf en de speelsters. Dat is een rol die mij sowieso wel goed ligt, ongeacht de aanvoerdersband.”

De band ging tijdens de halve finale tegen Spanje dus niet om de arm van Marit. Ze keek toe vanaf de tribune en dat was een crime. “Het was heel moeilijk,” kijkt Marit terug. “Vanaf de bank kun je nog wat schreeuwen, maar op de tribune kun je niets. Wat het wel wat makkelijker maakte is dat ik in de laatste minuut tegen Nigeria door mijn enkel was gegaan. Ik kon achteraf dus sowieso niet spelen tegen Spanje.” Marit zag dat Oranje niet veel onderdeed voor het favoriete Spanje, maar uiteindelijk met 2-1 verloor.

Frustrerend

In plaats van de finale ging Nederland in de Costa Ricaanse hoofdstad San José spelen om de derde en vierde plaats tegen Brazilië. “De wedstrijd ging best wel gelijk op. Zij kwamen op een 1-0 voorsprong, maar wij maakten al vrij snel de 1-1. We lieten goed veldspel zien en creëerden kansen,” weet Marit. “De tweede helft was ook prima, maar door knulligheden kregen we doelpunten tegen. Zij gingen daarna constant naar de grond. Zelfs de keepster van hun kreeg kramp. Heel frustrerend.” De geflatteerde 4-1 nederlaag betekende uiteindelijk een vierde plaats voor Oranje -20. “Vooraf had ik meteen getekend voor die vierde plaats,” vervolgt Marit. “Toch was het wel fijner geweest als we een medaille hadden gewonnen.”

Over haar eigen prestatie is Marit positief. “Ik voelde me goed, kreeg ook veel vertrouwen van iedereen. Ik heb van achteruit leiding kunnen geven aan het team, kon de lijnen uitzetten.” Haar goede prestaties werden ook opgemerkt door de organisatie in Costa Rica. “Tijdens een warming-up zag ik het scherm in het stadion. Daarop was ik te zien als de Player to watch. Dat gaf me extra vertrouwen.”

Studie

Na een korte rustperiode sluit Marit al snel aan bij de selectie van haar nieuwe club FC Twente. De huidige landskampioen opent het nieuwe seizoen op zondag 11 september tegen bekerwinnaar Ajax in de strijd om de allereerste Super-Cup. Daarnaast gaat de focus ook weer op haar studie Bewegingswetenschappen. Dat zal anders zijn dan toen ze nog voetbalde voor PEC Zwolle. “Voorheen ging ik heen en weer tussen Zwolle en Groningen. Nu is dat tussen Enschede en Groningen. Dat is twee keer zoveel reistijd. Daarnaast ga ik bij FC Twente vaker en langer trainen.”

Marit is nu aan het uitzoeken hoe ze het beste haar studieprogramma kan plannen. Door de grotere afstand met Groningen hoopt ze met behulp van de docenten meer online te kunnen doen. En omdat ze waarschijnlijk elke maand ook nog een activiteit heeft met de Nederlandse selectie, is het uitvinden wat per blok wel en niet kan. Dat de RUG in elk geval zoveel mogelijk probeert mee te denken en mee te werken, merkte Marit afgelopen juni toen ze onder toezicht bij de KNVB in Zeist een tentamen af kon werken zodat de voorbereiding op het WK er niet onder leed. Marit: “Fijn dat het op die manier kon, dat het zo geregeld kon worden.”