‘Mijn hart zei: ga op pad, ga naar Afrika!’

Terwijl onze gazonnetjes net zijn bijgekomen van de hitte van afgelopen zomer, worden elders ter wereld bevolkingsgroepen in hun bestaan bedreigd door de opwarming van de aarde. Justdiggit zet zich in om probleemgebieden groener te maken, en op die manier vruchtbaarder én uiteindelijk koeler. Alumna Lieke Hulshof werkt als projectcoördinator in Tanzania.

Na haar bachelor Sociale Geografie in Groningen en de master Urban Sociology aan de UVA, werkte Lieke Hulshof (1992) anderhalf jaar bij een call center. ‘In die periode brak ik mij het hoofd over welk carrièrepad ik moest kiezen. Een kantoorbaan zou het in elk geval niet worden, wel wou ik bijdragen aan een betere wereld en bezig zijn met duurzaamheid. Mijn hart zei: ga op pad, ga naar Afrika!’

Ze volgde haar hart en solliciteerde bij Justdiggit, waarvoor ze sinds december 2017 aan het werk is in Tanzania, in de Dodoma-regio. Onder andere Desmond Tutu en André Kuipers zetten zich in voor deze non-profit organisatie, die samenwerkt met MetaMeta (Wageningen UR) en een kei is in marketing en fondswerving.

Een van de slogans van de organisatie luidt: ‘Als we de aarde kunnen opwarmen, dan kunnen we haar ook weer afkoelen.’ Dit doel wil zij behalen door in probleemgebieden, in nauwe en duurzame samenwerking met lokale initiatieven en bevolking, te werken aan het herstel van de bodem. Als gevolg van hitte en droogte wordt het schaarse regenwater er niet meer opgenomen – het verdampt of veroorzaakt overstromingen, waardoor de laatste resten vruchtbare grond wegspoelen.

Justdiggit ondersteunt de boerenbevolking in het gebruik van verschillende technieken om het land groener te krijgen. Aan een van die technieken heeft de organisatie haar naam ontleend: het letterlijk openscheppen van de aarde. In Kuku (Kenia) heeft de Masai-gemeenschap de afgelopen twee jaar 72.000 halvemaanvormige gaten gegraven in zwaar gedegradeerde grond. Deze water-bunds houden verdere erosie tegen en vangen regenwater op dat vervolgens in de bodem kan trekken. Dit is essentieel om de vegetatie te herstellen.

Inmiddels is dankzij deze methode 800 hectare succesvol vergroend. En terwijl het landschap zich herstelt, zaaien en oogsten de Masai-vrouwen grassen en runnen een zadenbank, waarmee inkomsten genereerd worden.

Het Tanzaniaanse project van Hulshof richt zich nu nog vooral op een andere methode, die in de lokale taal ‘kisiki hai’ wordt genoemd, ‘levende stronk’. In het Nederlands spreekt men over verantwoord beheer van bestaand groen. Hulshof: ‘In mijn werkgebied, ongeveer zo groot als Nederland, staan miljoenen boomstronken. Wanneer die stronken de kans krijgen, en niet verder worden aangevreten door vee of eindigen als brandhout, kunnen deze opnieuw uitlopen en uiteindelijk weer volwaardige bomen vormen.’

Het project bevindt zich nog in de startfase: ‘We inventariseren hoeveel boomstronken er in het gebied staan en om welke soorten het gaat. Ik houd mij bezig met het monitoren van het proces, waak over de kwaliteit van de projectuitvoering en ben de link tussen alle betrokken partijen.’ Het is dus nog te vroeg om over resultaten te spreken, maar in Niger zijn met dezelfde methode indrukwekkende successen geboekt. Hulshof: ‘Aan de boeren in het gebied zal het in elk geval niet liggen, het is fantastisch om te ervaren met hoeveel vertrouwen en enthousiasme zij zich inzetten.’

Tekst: Kirsten Otten
Foto: Justdiggit