Beds of grass at Banc d’Arguin, Mauritania
| Promotie: | E.M. El-Hacen |
| Wanneer: | 11 januari 2019 |
| Aanvang: | 14:30 |
| Promotors: | prof. dr. H. (Han) Olff, prof. dr. T. (Theunis) Piersma, prof. dr. T.J. Bouma |
| Waar: | Academiegebouw RUG |
| Faculteit: | Science and Engineering |
Functioneren zeegrasvelden Banc d’Arguin
E. El Hacen deed onderzoek naar het functioneren van de zeegrasvelden van de Banc d’Arguin, met een focus op de dynamiek en veerkracht van het zeegras. Ondanks hun grote ecologische waarde hebben de zeegrasvelden in de Banc d’Arguin weinig aandacht gekregen vergeleken met de meer noordelijk gelegen groeiplaatsen binnen de west-Atlantische vliegroutes. Toch speelt de Banc d’Arguin een belangrijke rol in de vlieg- en zwemroutes van migrerende soorten. Het gebied herbergt ‘s werelds grootste kolonies overwinterende kustvogels en de Afrika’s grootste kolonies zeevogels. Daarnaast is het de belangrijkste vissenkraamkamer van de regio, en een thuis voor verscheidene bedreigde soorten. Binnen de Banc d’Arguin ligt het grootste droogvallende zeegrasveld van Afrika; het meest ongerepte veld binnen de Oost-Atlantische vliegroute. Tevens is het de enige bekende fossiele delta in de wereld.
El Hacen bestudeerde de historische zeegrasdynamiek aan de hand van lange-termijn satelliet (Landsat) beelden en gebruikte grootschalige benthische surveys om de historische (1986) en recente (2014) structuur van de benthische levensgemeenschap (biomassa, soortensamenstelling) en secundaire productie (P/B) te vergelijken. Ook bestudeerde hij de effecten van de hydrodynamiek op zeegrasstabiliteit en morfologie en nutriëntengehalte van zeegras, en hoe dit verandert onder een nutriëntenoverschot. Al Hassen stelde verder vast wat het herstelpotentieel is van zeegras na verstoring over een intergetijde-gradiënt in hoogte, en indentificeerde wat de belangrijkste omgevingsvariabelen zijn die de hersteltijd beïnvloeden.
Ten slotte onderzocht El Hacen wat de belangrijkste mechanismen zijn achter het functioneren van mozaïeken binnen de Banc d’Arguin en de populatiedynamica van watervogels de afgelopen vier decennia, en bracht hij in kaart wat de mogelijke oorzaken zijn van de veranderingen.