Quantification of P-glycoprotein function using [¹⁸F]MC225 PET

Kwantificering van P-glycoproteïne met behulp van [18F]MC225 PET

Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat bij de ziekte van Parkinson (PD), een neurodegeneratieve ziekte, het niet goed functioneren van P-glycoproteïne (P-gp) op de bloed-hersenbarrière een negatief effect kan hebben op de progressie van de ziekte. P-gp, een efflux-transporter, reguleert de toegang van geneesmiddelen tot de hersenen en andere organen en beïnvloedt zowel de werkzaamheid van geneesmiddelen als de resistentie tegen deze middelen. Door de disfunctie van P-gp kan de instroom van schadelijke stoffen in de hersenen toenemen en de toegang van toxische stoffen tot het centrale zenuwstelsel worden vergemakkelijkt.

In dit proefschrift Giordana Salvi de Souza zijn de kwantificatiemethoden van P-gp met behulp van [18F]MC225 geoptimaliseerd. Daarnaast is onderzocht of er verschillen zijn in P-gp-functie op de bloed-hersenbarrière (BHB) tussen mannen en vrouwen, is de PET-methode toegepast op neurodegeneratieve ziekten, en zijn alternatieve toedieningsvormen van tracers onderzocht.

Om de PET-methode te optimaliseren, werd in één studie onderzocht of het mogelijk is om bloed-tijd-activiteit curven te genereren zonder continue arteriële bloedafname, door te testen of veneus bloed als alternatief voor arteriële bloedmonsters kon dienen. Bij het onderzoeken van sekse gerelateerde verschillen werden geen significante variaties gevonden tussen gezonde oudere mannen en vrouwen; verdere studies in jongere populaties zijn echter noodzakelijk. In de PD-studie werden geen significante verschillen waargenomen in de P-gp-functie van de hersenen en de dunne darm vergeleken met gezonde controles.

In dit proefschrift is de mogelijkheid onderzocht van orale toediening van PET-tracers om de gastro-intestinale absorptie en de darm-hersen-as te bestuderen. Een preklinische studie in ratten heeft aangetoond dat [18F]MC225 op dit moment niet oraal kan worden toegediend.

De focus van toekomstig onderzoek zou zich moeten richten op het optimaliseren van de PET-methode voor het kwantificeren van P-gp in het maagdarmkanaal en het testen van diverse bewegingscorrecties. Door meer onderzoek te doen naar de invloed van het darmmicrobioom en omgevingsfactoren op de P-gp-functie, en door PD-studies uit te breiden, zal ons begrip van de rol van P-gp-functie bij patiënten verder toenemen.

Proefschrift: https://hdl.handle.net/11370/57fd53ab-9012-4fac-baec-1d30a976454b